Het einde van de blog
We zijn aan het einde gekomen van dit coronadaagboek. Deze 2
maanden zijn voorbij gevlogen. Ondertussen zijn de maatregelen al serieus
versoepeld. Perfect moment om de blog af te sluiten. Ik moet eerlijk zeggen dat
ik het schrijven wel een beetje ga missen. Ook al was het niet altijd
gemakkelijk om in alle drukte tijd te vinden om te lezen en me aan het
schrijven te zetten. Het feit dat we een onderwerp als rode draad kregen, hielp
wel. Ik had graag gezegd dat ik de blog zou verderzetten, maar ik vrees dat dit
eenzelfde lot beschoren zal zijn als goede voornemens op 1 januari.
De opdracht
Ik zag er in het begin een beetje tegen op om een dagboek
bij te houden. Niet omwille van de opdracht zelf, want geschiedenis boeit me
enorm. Ook het schrijven zelf stoorde me niet, hoewel ik nooit een groot
schrijver zal worden. Ik maakte me vooral zorgen om niet voldoende tijd te
hebben door de combinatie telewerk/gezin en huishouden/schoolopdrachten. De
eerste weken waren wat hectisch. Eens aangepast aan de lockdown, hadden we
thuis een zekere vorm van structuur. Daardoor kon ik er meer tijd aan besteden
en beleefde ik er ook meer plezier aan. Er zijn heel wat onderwerpen die ik nog
had willen behandelen, maar dat is helaas niet gelukt.
Zo had ik nog willen schrijven over mijn probleem met Albert
Camus of over de verhoogde creativiteit van mensen in quarantaine zoals bijv.
George Washington. k probeerde om
onderwerpen te behandelen die minder vanzelfsprekend waren. Ik heb hier vooral uit geleerd dat de geschiedenis zich vaak herhaalt, zij het in een nieuw jasje. We zijn ook allemaal verbonden met elkaar, ook al is dit niet altijd heel zichtbaar.
Ik genoot ook van de
andere bloggers en hun inzichten en onderwerpen. Helaas zijn ze met teveel om
elke blog te bezoeken. Ik vond het leerrijk om niet alleen geïnformeerd te
worden, maar om ook inzage te krijgen in het denkproces van de bloggers.
De lockdown
Zoals gezegd zijn de maanden voorbijgevlogen. De zorg voor
de kindjes en mijn andere verplichtingen zorgden ervoor dat ik steeds bezig
bleef. Eerlijk gezegd bleek dit een zegen, want dit zorgde ervoor dat ik niet
begon te piekeren. Uiteraard maakte ik me wel zorgen, zoals iedereen
waarschijnlijk. Het hielp om afleiding te hebben. Nu de maatregelen versoepeld
zijn, beginnen we de eerste tekenen van normaliteit te zien. Of alles weer
zoals voordien zal worden, blijft een vraagteken. Uit bevragingen blijken heel
wat landen in de EU de zuiverdere lucht door de crisis te willen behouden. Of de
milieumaatregelen zullen opgeschroefd worden, blijft echter een vraagteken. Ik
hoop uit de grond van mijn hart dat we hieruit geleerd hebben en het roer
drastisch omgooien. Maar ik vrees dat ik te cynisch ben om daar van uit te
gaan.
Tot slot
Al bij al ben ik tevreden met het resultaat. Ik had graag
meer geschreven, want aan inspiratie geen gebrek. De lay-out is niet helaas
niet wat het moet zijn. ICT-vaardigheden blijven een werkpunt voor mij. Ik wens
iedereen te bedanken die de blog bezocht, de lezers die complimenten en
commentaren achter lieten en mijn collega-studenten voor hun leuke blogs. Iedereen
succes gewenst met de examens en voor daarna een prettig en welverdiend verlof!
Keep it safe!
